Hoe ben ik tot de beslissing gekomen om een jaar eerder met pensioen te gaan? Eigenlijk is de directe aanleiding een gesprek met mijn toenmalige directeur die me vertelt dat hij 2 jaar voor zijn 65e met vervroegd pensioen gaat. Op internet heeft hij uitgezocht wat hem dat kost en hij vertelt me dat dat eigenlijk best meevalt. ‘Zullen we samen eens gaan kijken wat dat voor jou betekent?’ vraagt hij me. Ik opper dat mijn situatie heel anders is dan die van hem. Hij heeft geen kinderen, zijn partner heeft altijd gewerkt. Ik ben kostwinner en heb pas sinds 1996 pensioen opgebouwd omdat ik voor die tijd altijd free-lance werkte uit overtuiging.
Toch gaan we samen kijken naar ‘Mijn pensioen’ bij het pensioenfonds PFZW en vullen in wanneer ik zou willen stoppen. Ik vul de einddatum in en de
pensioenbedragen die (mogelijk) uitgekeerd worden verschijnen op het scherm.
Door de pensioendatum te variëren krijg je zicht op de consequenties van het
eerder stoppen. Ik zie dat het financieel mogelijk is om een jaar eerder te stoppen. Voor de uiteindelijke pensioenuitkering scheelt het een paar honderd euro en het bedrag voor de periode tot mijn pensioen wordt betaald door mijn gespaarde Flexpensioen.
Het wordt tijd om stappen te gaan ondernemen. Mijn directeur heeft me gevraagd om een officiële brief aan hem te sturen waarin ik ontslag vraag per 1 oktober. Hij zal me daar weer een formeel antwoord op sturen zodat duidelijk is dat ik per die datum niet meer in dienst ben. Daarnaast moet ik bij mijn pensioenverzekering online een formulier invullen en zorgen dat het geld voor de aanvullende betalingen van allerlei polissen op een rekening terecht komt. Het zijn allemaal zaken die je maar een keer in je leven doet en waar ik geen handigheid in heb. Ik merk ook dat ik het voor me uitschuif.
Ik heb nog veel vakantiedagen en overuren die ik voor mijn vertrek op wil maken. Mijn bestanden die op de C-schijf staan en niet in het netwerk brand ik op een DVD, samen met stukken, foto’s en werk dat ik gemaakt heb dat ik wil bewaren. Het wordt een volle schijf en ik vraag me af of ik er nog vaak naar zal teruggrijpen. Of wordt hij thuis opgeborgen om nooit meer geraadpleegd te worden?
Het einde komt nu echt in zicht. Ik zit bij mijn laatste managementvergadering, er wordt kort even bij stilgestaan dat ik er de volgende keer niet meer bij zal zitten. Ik merk dat ik er op geen enkele manier verdrietig of onzeker van word. Het voelt steeds beter dat ik de beslissing genomen heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten