Vakantie

Genieten

Binnenkort mijn laatste vakantie die gewoon doorbetaald wordt. Als zelfstandige vond ik het destijds zo bijzonder dat je van je vrije tijd aan het genieten was terwijl je salaris op je rekening werd gestort. Natuurlijk komt er straks iedere maand geld maar het voelt anders, je werkt er niet voor. Een vreemd idee dat de scheiding tussen werk en vrije tijd komt te vervallen. Je hebt alleen maar vrije tijd en kunt die indelen zoals je zelf wilt. ’s Morgens vroeg op of iedere dag uitslapen en ontbijt op bed? Ik weet het niet. Ik ben meestal vroeg wakker en heb dan allerlei ideeën over wat ik die dag ga doen, ook in het weekend. Ik houd van een vast ritme en ga proberen om dat straks vast te houden zonder dat het een nieuw keurslijf wordt.

De laatste officiële dag op het werk. In september kom ik nog terug als stand-by en voor het afronden van een stage. Het kantoor is helemaal leeg, ook omdat er volgende week verbouwd gaat worden. Het zal een heel ander gevoel zijn als er twee kantoren bij elkaar getrokken worden. Ik kijk uit het raam naar de Sloterplas en het verkeer op Meer en Vaart. Een Marokkaans gezin slentert langs de oever. Ik zal het missen allemaal.

Deze zomer gaan we naar ons Franse huisje in het midden van ons favoriete vakantieland. Een oude boerderij met veel bijgebouwen en heel erg veel grond er omheen. In een bos, zonder buren maar met veel dieren, planten en insecten. Een heerlijk oord waar we ieder jaar weer met pijn in ons hart afscheid van nemen. Dit jaar zal ik aan het eind van de zomer terug gaan naar Nederland voor de laatste maand en volgend jaar kunnen we ervoor kiezen om drie maanden daar te verblijven. Kijken hoe dat bevalt. We gaan ons niet definitief vestigen in Frankrijk daarvoor vinden we Nederland en de mensen die er wonen te belangrijk. Onze kinderen, vrienden en bekenden wil ik regelmatig blijven zien. Hoe we het leven verder gaan inrichten zal de toekomst ons leren.

Het woord vakantie zal een andere betekenis krijgen. Ik heb straks altijd vakantie, of nooit vakantie, het is maar hoe je het bekijkt. Zal dat iets veranderen aan het geluksgevoel dat ik nu heb als we richting Zuid Frankrijk vertrekken? Zal ik me rustiger voelen omdat niet iedere dag verplicht ben te genieten? Mag ik me af en toe vervelen? Meestal krijg ik aan het eind van de vakantieperiode het gevoel dat het te kort was, dat ik nog zoveel moet en wil. Ik ben benieuwd of er iets aan dat gevoel verandert.

Mijn volgende blog laat even op zich wachten. Begin september ben ik er weer.

Geld maakt niet gelukkig

Meer met minder

Een doodzieke vriend en buurman is na zijn vijfde chemokuur een week thuis om op adem te komen. Ik ben bij hem om hem wat af te leiden en realiseer me hoe gelukkig ik moet zijn met mijn gezondheid. Ook ik ben af en toe wat krakkemikkig, pijntje in de heup of arm en jicht in mijn voet, maar over het algemeen is mijn gezondheid voortreffelijk en ben ik heel mobiel. Als ik onze buurman zie, nog geen 70 jaar, dan besef ik pas hoe belangrijk het is om te genieten van alles wat het leven te bieden heeft op het moment dat het nog kan. Al het geld van de wereld kan geen gezondheid voor je kopen. 

Dat heb ik een paar jaar geleden gezien aan een collega die tot haar 65^e door wilde werken omdat dat pensioen scheelde. Natuurlijk is daar niets op tegen maar het vreselijke was dat ze twee maanden voor de einddatum vrij plotseling overleed. Ze heeft nooit een cent pensioen ontvangen maar wel een paar jaar met tegenzin gewerkt omdat dat voor haar portemonnee moest. Dat is iets dat ik koste wat koste wil voorkomen.

Hoewel geld niet gelukkig maakt is te weinig ook niet zo prettig. Op de website van mijn pensioenverzekering  (Zorg en Welzijn) heb ik uitgezocht wat ik straks per maand krijg. Ik ben er wel een beetje benauwd voor, klopt het wel allemaal. Als je hen belt krijg je steevast het antwoord dat je alles op hun site kunt nakijken en narekenen. Ik wil niet voor een teleurstelling komen te staan als straks mijn eerste prepensioen wordt gestort. 

Ik denk dat ik nu wel vier keer de rekensom online gemaakt heb, er komt iedere keer hetzelfde uit. Het zal dus wel kloppen. Straks hoef ik niet meer iedere dag met de auto, kan ik bewuster boodschappen doen en koken en hoef ik me niet speciaal te kleden omdat ik representatief moet zijn. Dat zal betekenen dat ik minder geld nodig heb, denk ik. Of kost thuiszitten juist extra geld omdat je meer tijd hebt. 

Als ik mijn  bureaulade opruim (iets wat ik altijd doe aan het eind van het seizoen) merk ik dat ik voor het eerst ga sorteren: dit blijft en dit gaat mee naar huis. Ik ontdek nog een sleutelhanger met  kinderfoto's van mijn kinderen in een ver hoekje en een rolletje pepermunt dat al lang voorbij de houdbaarheidsdatum is.  Ik doe ze in mijn tas maar vraag me af wat ik er daarna nog mee zal doen. Waarschijnlijk belanden ze nu in een la thuis. 

Bij het opruimen vind ik ook een beleidsstuk uit 1991. Daarin staat: ‘Afscheid nemen van gewoontes is moeilijk, voor alle betrokkenen. PR kan slechts effectief zijn als alle Meervaart-medewerkers goed doordrongen zijn van het nut en effect ervan…..Good PR begins at home.’’ 

Stappen zetten

Volle schijf

Hoe ben ik tot de beslissing gekomen om een jaar eerder met pensioen te gaan? Eigenlijk is de directe aanleiding een gesprek met mijn toenmalige directeur die me vertelt dat hij 2 jaar voor zijn 65^e met vervroegd pensioen gaat. Op internet heeft hij uitgezocht wat hem dat kost en hij vertelt me dat dat eigenlijk best meevalt. ‘Zullen we samen eens gaan kijken wat dat voor jou betekent?’ vraagt hij me. Ik opper dat mijn situatie heel anders is dan die van hem. Hij heeft geen kinderen, zijn partner heeft altijd gewerkt. Ik ben kostwinner en heb pas sinds 1996 pensioen opgebouwd omdat ik voor die tijd altijd free-lance werkte uit overtuiging. 

Toch gaan we samen kijken naar ‘Mijn pensioen’ bij het pensioenfonds PFZW en vullen in wanneer ik zou willen stoppen. Ik vul de einddatum in en de pensioenbedragen die (mogelijk) uitgekeerd worden verschijnen op het scherm. Door de pensioendatum te variëren krijg je zicht op de consequenties van het eerder stoppen. Ik zie dat het financieel mogelijk is om een jaar eerder te stoppen. Voor de uiteindelijke pensioenuitkering scheelt het een paar honderd euro en het bedrag voor de periode tot mijn pensioen wordt betaald door mijn gespaarde Flexpensioen. 

Het wordt tijd om stappen te gaan ondernemen. Mijn directeur heeft me gevraagd om een officiële brief aan hem te sturen waarin ik ontslag vraag per 1 oktober. Hij zal me daar weer een formeel antwoord op sturen zodat duidelijk is dat ik per die datum niet meer in dienst ben. Daarnaast moet ik bij mijn pensioenverzekering online een formulier invullen en zorgen dat het geld voor de aanvullende betalingen van allerlei polissen op een rekening terecht komt. Het zijn allemaal zaken die je maar een keer in je leven doet en waar ik geen handigheid in heb. Ik merk ook dat ik het voor me uitschuif. 

Ik heb nog veel vakantiedagen en overuren die ik voor mijn vertrek op wil maken. Mijn bestanden die op de C-schijf staan en niet in het netwerk brand ik op een DVD, samen met stukken, foto’s en werk dat ik gemaakt heb dat ik wil bewaren. Het wordt een volle schijf en ik vraag me af of ik er nog vaak naar zal teruggrijpen. Of wordt hij thuis opgeborgen om nooit meer geraadpleegd te worden? 

Het einde komt nu echt in zicht. Ik zit bij mijn laatste managementvergadering, er wordt kort even bij stilgestaan dat ik er de volgende keer niet meer bij zal zitten. Ik merk dat ik er op geen enkele manier verdrietig of onzeker van word. Het voelt steeds beter dat ik de beslissing genomen heb.